Sterker op eigen benen met Buurtcirkel
Geluk in het leven kwam ze niet aanwaaien. Allemaal zijn het gewone mensen, ieder met een bewogen geschiedenis en vaak een flinke dosis pech. En met moeite om de snelheid van de samenleving bij te benen. Na jaren van psychische problemen of opnames in de ggz zitten ze samen aan tafel tijdens de wekelijkse buurtcirkel-bijeenkomst. Hier mogen ze zijn wie ze zijn. “We leren van elkaar en helpen elkaar. Eigenlijk gun je iedereen een Buurtcirkel.”
In het parochie-annex buurthuis is het een gezellige drukte. Aan een grote tafel wisselen de acht deelnemers ervaringen uit tijdens de wekelijkse samenkomst van de buurtcirkel Klarendal St Marten. Er is koffie en koek. “Mooi dat ook de tafel rond is, net als de cirkel die wij samen vormen”, glimlacht Jeroen, een van de vaste deelnemers. Buurtcirkel is voor hem een veilige haven in zijn drukke leven.
Omkijken naar elkaar
De sfeer aan tafel is ontspannen. Mensen praten rustig, vragen elkaar hoe het gaat. “Wilma is er vandaag niet, merkt een van de deelnemers op. “Ze is ziek. Zullen we een kaartje voor haar schrijven?” Michiel, komt net binnen. Hij is herstellende van een oogoperatie. “Hoe gaat het met je? Wat zit je haar leuk”, klinkt het hartelijk. “Die betrokkenheid is typerend voor de groep”, zegt Fleur, de buurtcirkelcoach. De deelnemers kijken naar elkaar om, ook buiten de bijeenkomsten.”
“Deze plek betekent alles voor mij”, zegt Jeroen. Net als alle andere deelnemers heeft hij een bewogen leven achter de rug. Ooit studeerde hij aan de kunstacademie, maar terugkerende psychoses en depressies veranderden zijn toekomst. “School lukte niet meer, werken ook niet, zelfs vrijwilligerswerk was te veel. Uiteindelijk belandde ik na een behandeltraject bij RIBW Arnhem & Veluwe Vallei met de diagnose manisch-depressief en autisme. Nu zijn dat geen grote labels meer voor me, het is gewoon mijn perspectief.”