Het enthousiasme en de bevlogenheid waarmee Ria het vertelt, zag ze de afgelopen jaren ook groeien in de organisatie. Er was bij haar komst als vrijwilligerscoördinator naar RIBW AVV alleen een vrijwilligersbeleid en op sommige locaties waren al een paar cliëntvrijwilligers aan de slag. Inmiddels zijn er zo’n 150 vrijwilligers en is er een duidelijke structuur in het aantrekken, trainen, begeleiden en waarderen van mensen die hun eigen tijd inzetten voor een ander. Ria: ‘De inzet van vrijwilligers is gemeengoed geworden in de organisatie en daar ben ik heel blij om. In het begin merkte ik wel eens angst bij betaalde krachten, omdat ze vreesden dat vrijwilligers de krenten uit de pap zouden pikken. Die discussie hoor ik nu nauwelijks nog. Wij leveren gespecialiseerde zorg. Dat kunnen vrijwilligers niet overnemen, maar het informele contact wel en daarmee vergroten zij het sociale netwerk van cliënten wat vaak een belangrijk doel is. Door de hulp van vrijwilligers blijft er bij onze collega’s bovendien tijd over voor professionele begeleiding. Het is een win-win-situatie.’
Ria Kleyzen geeft haar taken als vrijwilligerscoördinator door aan Judith Rikken
Pareltjes
Wat ook veranderde, is de werving van vrijwilligers. Aanvankelijk bestond er een lijst met competenties waaraan iemand moest voldoen en werd er breed gezocht. Nu wordt er veel gerichter - vaak lokaal - gekeken naar bijvoorbeeld een maatje en ligt er meer focus op de persoonlijke klik tussen mensen. ‘Er is altijd een connectie met het herstelplan van de cliënten’, vertelt Ria. ‘Welke behoefte heeft een cliënt en wie zou daar goed bij passen. We kijken nu veel meer naar een type mens en veel minder naar wat iemand precies als achtergrond of kennis heeft. Daardoor hebben we in de loop van de tijd een hele diverse groep vrijwilligers kunnen interesseren. Mensen met compleet verschillende achtergronden. Er zijn prachtige matches ontstaan tussen hen en onze cliënten. Ik heb echt pareltjes gezien. Veel van die verhalen hebben we al gedeeld, maar dat zouden we wellicht nóg meer moeten doen.’
Dat klinkt als een mooie uitdaging voor Judith Rikken die Ria opvolgt als vrijwilligerscoördinator, al vindt Ria dat zij ook vooral haar eigen koers moet varen. ‘Ik ben ook heel erg van de lijn om mensen te laten ervaren dat het hen wat oplevert’, zegt Judith. ‘En daarmee bedoel ik ook vooral de vrijwilligers zelf, want veel mensen doen vrijwilligerswerk voor zichzelf. Ze hebben zelf behoefte om hun wereld te vergroten of behoefte om een medemens te helpen. Of ze willen graag een carrièreswitch maken, maar werken nu nog helemaal niet in de zorg. Dan is vrijwilligerswerk een eerste opstap en een goede gelegenheid om eens ergens een kijkje te nemen. Om vrijwilligers te interesseren – en die zijn er in potentie echt genoeg - helpt het om mooie voorbeelden te laten zien hoe het jezelf iets oplevert door iets te geven aan anderen.’
Jongeren interesseren
Judith spreekt net als Ria uit ervaring. Ze werkte verschillende jaren in een coördinerende rol bij de Vrijwilligerscentrale in Nijmegen en vond bij RIBW AVV een kans om zichzelf opnieuw uit te dagen in een andere sector en in een andere regio. Judith: ‘Ria heeft het vrijwilligerswerk heel goed georganiseerd bij RIBW, ik ga het nu verder borgen. En natuurlijk ook een beetje mijn eigen visie erop loslaten, al verschillen we daar niet echt in. Ik ben van een jongere generatie en zal wellicht media op een andere manier gebruiken of een andere tone of voice hebben. Bijvoorbeeld om meer jongeren te interesseren voor vrijwillige functies, want met name bij hen heeft vrijwilligerswerk nog een groot geitenwollensokken-imago. Velen hebben geen idee hoe divers, leuk en interessant het kan zijn. En bovendien: ‘Mensen die vrijwilligerswerk doen, zijn gelukkiger, blijkt uit onderzoek.’
Ria juicht die aanpak van Judith toe. ‘Zij vindt haar weg wel, daar ben ik van overtuigd. Relativering en humor zijn haar kracht om zich aan te passen aan continu veranderende omstandigheden. Intern en extern. Ik geef Judith mee dat ze vooral oude concepten moet durven loslaten als het nodig is. Kijk naar buiten, sluit aan bij de wereld - groot en klein - om ons heen en innoveer.’ Een lach van Judith: ‘Nou, dat zijn mooie woorden om mee te beginnen. Mijn doel is om ook heel benaderbaar te zijn, dat was volgens mij ook een kracht van Ria. Collega’s en vrijwilligers moeten bij mij heel laagdrempelig terecht kunnen. Daarvoor wil ik graag naar de teams toe, al is dat in deze Corona-tijd best lastig. In eerste instantie veel online dus.’
Nieuw hoofdstuk
En Ria? Die gaat gewoon weg. ‘Gewoon punt’, zegt ze. ‘Ik heb het hier ontzettend naar mijn zin gehad, heb prachtige ervaringen opgedaan en ben de organisatie dankbaar dat ze mij drie jaar geleden op al best hoge leeftijd hebben aangenomen. Maar ik heb geen gevoel van weemoed. Ik ga heerlijk genieten van weer een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Samen met mijn vrouw ga ik nu zelf vrijwilligerswerk doen. We worden gastvrouw in een van de natuurvriendenhuizen van Nivon. Ik ga ook voor de Stichting Quiet werken, een stichting die zich inzet voor stille armoede. En we zijn bonus-oma voor een kleine meid van anderhalf, daar genieten we ook enorm van. Kortom: genoeg te doen dus!’