Cliënten krijgen bij verzorgings- en verpleeghuis Huize Kohlmann geplande zorg van de medewerkers van het verzorgingshuis en begeleiding van RIBW AVV. Hoewel begeleider Jaqueline al langer bij RIBW AVV werkt, begon zij in april op deze voor haar nieuwe locatie: “De maatregelen liepen destijds snel op, waardoor er geen gezamenlijke eetmomenten meer plaatsvonden en bewoners minder bewegingsvrijheid hadden. Ondanks deze maatregelen kwam ons team gelukkig met creatieve oplossingen. Zo gingen we in de ochtenden met een servicekar de kamers langs voor het ontbijt. Hetzelfde gold voor de lunch en het avondeten. Een soort service in huis. Ook konden cliënten op gepaste afstand genieten van de dagbestedingsactiviteiten op het binnenplein, zoals een bellenblaaskunstenaar of een muziek band. Zij kregen een plek bij het raam of op het balkon. Neeltje vult aan: “We draaiden in deze tijd extra diensten om bewoners te ondersteunen, zodat zij zich minder eenzaam voelden. Daarnaast geven we cliënten extraatjes, in de vorm van gebakjes of een glimlach, om hen op te vrolijken. Wanneer je ziet dat dit werkt, is dat weer een motivatie voor het team.”
Nabijheid op gepaste afstand
Neeltje: “Bij deze kwetsbare doelgroep merken we dat nabijheid op gepaste afstand echt nodig is. Dankzij de extra diensten konden we cliënten meer individuele aandacht geven. De begeleiding werd hierdoor intensiever. Gezelschapsspelletjes, zoals ganzenbord of rummikub, zijn we in de beginfase van de coronatijd meer gaan spelen om ook op deze manier nabijheid te bieden. We bleven in gesprek met onze cliënten, door bijvoorbeeld gezamenlijk naar de winkel te wandelen. Waar ik vervolgens de spulletjes op het verlanglijstje van de cliënt kocht. We wilden het zo ‘normaal’ mogelijk houden en streefden er als team naar om zoveel mogelijk met cliënten te wandelen. Ons doel was met iedere cliënt wekelijks naar buiten gaan. Een oud-collega kwam zelfs als vrijwilliger langs om met de cliënten te wandelen. Ook doe-het-zelf pakketten stimuleerden mensen om creatief aan de slag te gaan. Zo heeft een cliënt twee mooie sjaals gemaakt. Ik haalde de bollen wol en zij ging aan de slag met breien.” Jaqueline komt nog met een ander mooi voorbeeld bedacht door de familie van één van de bewoners: “Een paar familieleden namen bij ieder bezoek een lange trap mee, zodat zij met de bewoonster bij het raam konden blijven praten. Om afstand te houden maar toch bij elkaar te zijn. Mevrouw woont op de eerste verdieping en hoorde de helft, maar dat maakt niet uit. Zo kwam er toch contact. Dit contact deed haar goed. Hierdoor knapte zij op.”
Aanpassingsvermogen
Jaqueline en Neeltje zijn dan ook trots op hoe het team de kwaliteit van de zorg blijft waarborgen voor de achttien cliënten van Huize Kohlmann. Neeltje: “Als team zijn we dichter bij elkaar gekomen, doordat we in een soort overlevingsstand werkten met één gezamenlijk doel: de goede zorg voor onze bewoners waarborgen. Ondanks dat het team nog in opbouw is, communiceren we openlijk met elkaar en durven we elkaar aan te spreken. We zijn bedachtzaam en willen ons werk veilig uitvoeren. Voor de cliënt én voor elkaar.” Jaqueline: “De cliënten hebben wel last van het coronavirus maar als je mij op voorhand had gevraagd hoe dit zou verlopen, had ik veel meer ontregeling bij onze cliënten verwacht. Op een enkeling na is de situatie bij de meeste bewoners redelijk stabiel gebleven. Dit zegt ook iets over hoe wij als team handelen.” Neeltje vult aan: “Er werd behoorlijk wat flexibiliteit en aanpassingsvermogen van ons team gevraagd. We leren vooral kijken naar wat cliënten écht nodig hebben en wat ondanks de maatregelen nog kan. Zo ondersteunen we cliënten in bijvoorbeeld het beeldbellen met familie. Veel cliënten gebruikten dit voorheen nauwelijks. Soms stuurden we foto’s van cliënten naar familieleden, maar dit is eigenlijk veel leuker.”
